1. Vertel iets over jezelf in een kort gedichtje.

Heerlijk schrijven, heerlijk lezen,
Mijn dagen zitten daarmee vol,
Dan weer rennen, dan weer sjezen,
Steeds weer in een nieuwe rol.
Als schrijver of docent,
Druk bezig met de taal,
Als tip voor een student,
Op zoek naar een verhaal.
En achter mijn bureau,
Daar komt alles samen,
Kan ik in een fijne flow
Een nieuw plot beramen.
Een nieuw verhaal over Wies,
Simon, of een vreemde heer,
Ik weet nog niet steeds niet wie ik kies,
Voor in het volgende boek alweer.

2. Je staat met een of meerdere boeken op de longlist van de Juno Kinderboekenprijs, kom je ook op het Juno Kinderboekenfestival van 29 juni aanstaande zodat je lezers en collega auteurs kunt ontmoeten?

Ik ben dol op leuke boekenfeestjes dus als ik op de shortlist sta, kom ik graag.

3. Als je op de shortlist komt mag je iets zeggen over jouw boek. Wat zou je dan vertellen?

Ik sta met drie boeken op de longlist, wat een enorme eer is. Die drie boeken zijn alle drie heel anders qua onderwerp en sfeer, en ik probeer dan ook veel verschillende soorten boeken te schrijven, voor alle leeftijden en voor veel verschillende smaken en leesniveaus. Gevaarlijk water gaat over de Watersnoodramp van 1953. Maarten moet tijdens die vreselijke ramp alles op alles zetten om zijn familie te redden. Ik heb voor dit boek een meneer geïnterviewd die de ramp zelf als kind heeft meegemaakt. Later werd hij directeur van het Watersnoodmuseum. Je kunt je bijna niet voorstellen hoe eng die ramp moet zijn geweest! Maarten vindt in het kolkende water ook nog een koffertje vol met kostbaarheden. Van wie is dat koffertje? Leeft die persoon nog? Gevaarlijk water is een spannend verhaal, en als je het uit hebt, weet je precies wat er toen allemaal gebeurd is, want ik heb heel veel waargebeurde feitjes in het verhaal verstopt.

Mijn vader in de mottenballen is ook een historisch verhaal, maar dat speelt zich af in de jaren 60 van de vorige eeuw. Het is een spannende tijd waarin mensen bang waren dat er opnieuw een oorlog zou uitbreken waarbij misschien wel kernbommen zouden worden gebruikt. De vader van Simon is ineens verdwenen en Simon probeert erachter te komen waar hij is. Hij denkt dat zijn vader een geheim agent is die op een missie is om te proberen een oorlog te voorkomen. Maar dan ontdekt Simon dat er iets heel anders aan de hand is… Het was ontzettend leuk om dit boek te schrijven, omdat ik veel onderzoek moest doen naar het werk van echte spionnen in de Koude Oorlog (Zo noemen ze die tijd waarin mensen bang waren voor een kernoorlog). Dat was natuurlijk heel spannend!

Wies en oma Wisse – De binnenbaas is deel 5 in een heel grappige serie over een eigenwijze oma, met haar nogal eigenaardige (en stokoude) vrienden en vriendinnen, en haar kleindochter Wies. Oma Wisse past vaak op Wies, omdat haar ouders in het buitenland werken, maar ze woont eigenlijk in een verzorgingshuis (vroeger noemde we dat een bejaardenhuis) Huize Grijsoord. Ineens komt de gemeente langs om Huize Grijsoord te verbouwen. De dames en heren vinden het verschrikkelijk en de verbouwing loopt uit op een regelrechte ramp! Wies en haar beste vrienden Zane en Jazz verzinnen een plan om de ouderen te helpen. De personages in dit boek zijn ontzettend leuk om over te schrijven. Fred Bolderkar is bijvoorbeeld heel trots op zijn tijd vroeger bij de padvinders. En juffrouw Rozeboom is ontzettend vergeetachtig, maar ze kan nog heel erg goed pianospelen! Oma Wisse probeert jong te blijven door heel veel make-up te dragen en ze is dol op gekke hoedjes. Ik zit vaak zelf hard te lachen als ik opschrijf wat ze allemaal meemaken.

4. Hoe ziet jouw speech eruit als je wint?

Ik zou natuurlijk heel trots en blij zijn als een van deze boeken zou winnen, en dan zou ik eerst iedereen bedanken die me heeft geholpen met het schrijven, omdat ze bijvoorbeeld me iets hebben verteld over de Watersnoodramp of de Koude oorlog, of omdat ze de tekst hebben nagelezen om te kijken of de grapjes in Wies en oma Wisse wel echt grappig genoeg waren. En dan zou ik natuurlijk ook mijn ouders bedanken die me vroeger altijd voorlazen en veel boeken cadeau gaven, en juffrouw Peters die me in de eerste klas (dat is nu groep 3) heeft leren lezen en schrijven. En natuurlijk bedank ik dan ook mijn uitgever en alle organisatoren en de jury van de Juno Boekenprijs, en alle lezers! (Als dit een missverkiezing was zou ik natuurlijk ook nog vertellen dat ik me na het winnen van deze prijs wil inzetten voor de wereldvrede, maar dat is nu misschien wat overdreven?)

5. Hoe ga je om met reacties en recensies van lezers?

Ik ben altijd heel erg blij als iemand een recensie schrijft over een van mijn boeken. Ik weet namelijk hoe moeilijk het kan zijn voor leerkrachten om een boek aan een leerling aan te raden, of een nieuw boek te vinden om in de klas voor te lezen. Ouders vinden het ook vaak lastig om een goed boek te vinden om aan hun kind cadeau te doen. En kinderen weten soms niet welk boek ze in de bieb willen lenen. Een goed geschreven recensie kan helpen bij het vinden van dat ene boek dat echt past bij jou (of bij je klas, of je kind). Dat is belangrijk, want hoe leuker het lezen is, hoe meer we allemaal gaan lezen, en dat is om heel veel verschillende redenen superbelangrijk voor kinderen én voor volwassenen! Kijk maar eens in de krant… daar staat de laatste tijd veel nieuws over hoe slecht of hoe weinig we tegenwoordig lezen. Daar moeten we natuurlijk wel iets aan doen met alle schrijvers, juffen, meesters, recensenten, bibliotheken, boekwinkels, papa’s, mama’s, opa’s en oma’s samen! Daarom is een boekenprijs en een boekenfestival, zoals de Juno Kinderboekenprijs, ook heel belangrijk!

Bedankt voor jouw antwoorden en hopelijk vind je het leuk om vandaag in the picture te staan!