1. Vertel iets over jezelf in een kort gedichtje.

Te veel ideeën
Te weinig rust
Tot ik buiten ben, ren,
fiets, zwem
Ik ontspan
Honderd verhalen
worden één
Of vooruit, twee
Zitten, zitten, zitten
Tikken, tikken, tikken
Tikken op toetsenbord
Wordt tikken op tafel
Vinger, nagel
Liever weer lopen
Uitgebreid koken
Praten
Samen
Slapen
Wakker, en dan?
Te veel ideeën
Tot ik buiten ben…

2. Je staat met een of meerdere boeken op de longlist van de Juno Kinderboekenprijs, kom je ook op het Juno Kinderboekenfestival van 29 juni aanstaande zodat je lezers en collega auteurs kunt ontmoeten?

Lijkt me leuk om naar het Juno Kinderboekenfestival te gaan! Als schrijver zit je toch vaak in je uppie, dus altijd fijn om (nieuwe) schrijvers te ontmoeten.

3. Als je op de shortlist komt mag je iets zeggen over jouw boek. Wat zou je dan vertellen?

Iedereen heeft wel een reden waarom hij doet zoals hij doet. Bij Erie, hoofdpersoon in Struikmeisje, is die reden een stoornis. Tenminste, dat zegt haar therapeut. Erie háát dat woord. Het klinkt alsof je gestoord bent. Nu gaat ze niet meer naar school, want in haar veilige huis midden in het bos zijn geen klasgenoten, geen prikkels, geen stress… en dus ook geen stoornis. Probleem opgelost! Toch..?
Soms denk ik dat volwassenen geen idee hebben wat het met kinderen doet als ze een ‘label’ krijgen. Vooral als zo’n label als ‘stoornis’ wordt gepresenteerd. Bovendien hebben veel mensen hun oordeel al klaar als ze horen welk label je hebt. Ze denken dat ze dan precies weten hoe je in elkaar steekt… Als je Struikmeisje hebt gelezen, hoop ik dat dat beeld iets verandert.

4. Hoe ga je om met reacties van lezers en recensenten op jouw boek?

Ik vind reacties van lezers het fijnst. Of meest bijzonder. Zeker als ze me vertellen dat ze zich erin konden herkennen, troost vonden of er heel hard om moesten lachen. Reactie die me het meest is bijgebleven, was van een meisje dat Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom) had gelezen. Ze vroeg of ik ook cerebrale parese had, net als zij en net als Bo in het boek. Nee, schreef ik terug. Maar ik wist op dat moment wel dat ik me écht goed had ingeleefd. Bij Struikmeisje krijg ik vergelijkbare reacties. Dat lezers zich (eindelijk kunnen) herkennen in Erie, of in haar zus Billie, of in haar moeder.

5. Ben je op dit moment een boek aan het schrijven? Kun je hier al iets over vertellen?

Natuurlijk! Ik ben altijd met nieuwe ideeën bezig (zie mijn gedicht!). Volgend jaar komt m’n nieuwe jeugdroman uit.